โอริง:
โอริงส่วนใหญ่ทำจากยางไนไตรล์เกรดต่างๆ และความแข็ง (เช่น 40 ถึง 90 องศา)ในหมู่พวกเขา วัสดุทั่วไปทั่วไปคือยางไนไตรล์ต่ำ/ปานกลางที่มีความแข็งประมาณ 75 องศายางไนไตรล์ทนความร้อนได้ดี และสามารถทำงานได้ในช่วง 100~120℃ยางไนไตรล์มีความทนทานต่อน้ำมันแร่และไขมันได้ดี และมีสารทำงานที่หลากหลาย (รวมถึงน้ำและไกลคอล)
สูตรยางที่แตกต่างกันมีการนำไปใช้กับสื่อที่แตกต่างกัน: โดยทั่วไป ยางไนไตรล์ทนต่อน้ำมันยางนีโอพรีนมีความทนทานต่อสภาพอากาศและโอโซนได้ดียางอะครีลิคและยางฟลูออรีนทนความร้อนยางโพลียูรีเทนมีความทนทานต่อแรงกดและการเสียดสีสูงยางโคโพลีคลอโรไฮดรินทนต่ออุณหภูมิต่ำและน้ำมันสูตรและส่วนประกอบยางที่แตกต่างกันมีการนำไปใช้กับสื่อที่แตกต่างกัน
การวิเคราะห์การเลือกวัสดุของซีลเครื่องจักรทางวิศวกรรม:
แหวนซีลรูปตัว O สำหรับเครื่องจักรทั่วไป มีความแข็งระหว่าง 70 ถึง 90 องศาในฐานะประเทศการปิดผนึกแบบ O สำหรับการปิดผนึกแบบสถิต ความแข็งของวัสดุมักจะเป็นความแข็ง 70 ชอร์ ซึ่งยากกว่าซีลแบบไดนามิกโอริงสำหรับการหมุนโดยทั่วไปจะใช้วัสดุยางบิวทิลเพื่อให้ได้ผลดี และความแข็งควรเป็น HS=80ในโอกาสที่มีแรงดันภายในต่ำและแรงเสียดทานต่ำ ความแข็งจะต่ำกว่า 70 องศา;ในขณะที่อยู่ภายใต้ความกดอากาศสูงหรือในการเคลื่อนที่แบบหมุนอาจสูงกว่า 80 องศา แต่ไม่ค่อยได้ใช้
การวิเคราะห์การเลือกวัสดุของวงแหวนปิดผนึกด้วยพลังน้ำ:
การเลือกวัสดุโอริงสำหรับอุปกรณ์ไฮดรอลิกและนิวแมติกจะพิจารณาถึงความสัมพันธ์กับอุณหภูมิสื่อกลางคือโอริงน้ำมันไฮดรอลิกจากปิโตรเลียมเมื่ออุณหภูมิอยู่ที่ -50~120℃ จะใช้ยางไนไตรล์ และอยู่ในช่วง 120~230℃ ใช้ยางซิลิโคน (ส่วนใหญ่เป็นซีลแบบสถิต) ยางฟลูออรีนสำหรับซีลไดนามิกภายใน 200℃เมื่อสารที่ปิดสนิทเป็นน้ำมันเชื้อเพลิง ควรใช้ที่สูงกว่ายางไนไตรล์ในน้ำมันที่มีจุดอนิลีนสูง เช่น น้ำมันเทอร์ไบน์ เนื่องจากยางไนไตรล์จะหดตัว จึงควรใช้ด้วยความระมัดระวังยางไนไตรล์จะบวมตัวในน้ำมันไฮดรอลิคเอทานอล จึงไม่สามารถใช้งานได้ และควรใช้ยางสไตรีนบิวทาไดอีนแทนในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา เพื่อป้องกันไฟไหม้ น้ำมันไฮดรอลิกฟอสเฟตเอสเทอร์ที่ไม่ติดไฟได้ถูกนำมาใช้ในกรณีนี้ ฟลูออโรอีลาสโตเมอร์มีความเหมาะสม